"Patrzę na nie, kiedy jest mi smutno – zazwyczaj w połączeniu z muzyką. Taką akurat do smucenia się. Widzę jak powoli płyną przez ocean błękitu. Ale patrzę niewidzącym wzrokiem.
Patrzę na nie, kiedy się nudzę – z większą uwagą. Nadaję im kształty rzeczy, które potrafię nazwać. Widzę prześwitujące słońce, albo strugi deszczu; przez nie coraz mniej widzę.
Patrzę na nie, kiedy czuję się szczęśliwa – wtedy widzę tylko ich piękno. Zupełnie, jakby moje szczęście miało odzwierciedlenie w niebie.. Aż chcę się dzielić z kimś tym widokiem. Tym szczęściem. A przecież wiem, że dla wszystkich nas jest jedno niebo."
Teraz też na nie patrzę...







A Tutaj zdjęcie, które zrobiłam ponad miesiąc temu... Bardzo mi się Ono podoba..